Kulturna Razmena – Začeci

Programi kulturne razmene SAD-a su programi koji su direktno pod Biroom za obrazovanje i kulturu i koji imaju za cilj poboljšanje odnosa Amerike i drugih zemalja kao i bolje uzajamno kulturološko razumevanje između amerikanaca i drugih naroda koji dolaze na date programe. Ovi programi se smatraju i programima kulturološke diplomatije, kao i uvodom u javnu diplomatiju.

Neke od programa kulturne razmene sa Amerikom možete pronaći detaljnije na ovom blogu

Rani Pomaci U Kulturnoj Razmeni

Jedna od najranijih kulturnih razmena koja će se smatrati delom američke javne diplomatije dogodila se kada je Nelson Rockefeller, imenovani koordinator za komercijalna i kulturna pitanja američkih republika, ohrabrivao novinare iz Latinske Amerike da posete Sjedinjene Države 1940. godine u okviru razmene programa program sa Latinskom Amerikom. Vodeći muzičari iz regije pozvani su tokom decenije u radio-televiziju CBS-a u Nev Yorku kako bi nastupili na radio programu Viva America, za Ured za koordinaciju komercijalnih i kulturnih odnosa (OCCCRBAR) i Ured koordinatora. međunarodnih poslova.

Nakon Drugog svetskog rata, senator J. Villiam Fulbright uveo je zakonodavstvo o tome šta će postati Fulbright program 1946. Jedan od najznačajnijih trenutaka u formalizaciji programa razmene kao alata američke spoljne politike dogodio se pod američkim predsednikom Dvightom D. Eisenhoverom. 1955. godine Eisenhover se u Ženevi sastao s sovjetskim premijerom Nikitom Hruščovom. Ubrzo nakon ovog sastanka, Eisenhover je rekao: „Tema koja mi je privukla najviše pažnje bila je mogućnost pojačanih poseta državljana jedne zemlje na teritoriji druge nacije u inostranstvu. U vezi s tim, postojao je najpotpuniji mogući dogovor između Zapada i Sovjetski Savez “

  Senator William Fulbright – Osnivač Programa

Godine 1959. aspekt programa razmene Stejt departmenta izdvojen je iz Biroa za odnose sa javnošću kako bi se formirao Biro za obrazovanje i kulturne odnose. Kongres je 1961. godine usvojio Zakon o uzajamnoj obrazovnoj i kulturnoj razmeni (poznat i kao Fulbright-Haisov zakon iz 1961. godine) kojim je nalagao povećanje vladinih programa radi poboljšanja međusobnog razumevanja između ljudi Sjedinjenih Država i drugih zemalja.

Hladni Rad I Uticaj Programa

Programi razmene iz Sjedinjenih Država imali su vitalnu ulogu tokom hladnog rata sa Sovjetskim Savezom. George Kennan, ključna figura u hladnom ratu poznat kao otac suzdržavanja, na kulturu je gledao kao na način da se smanje negativni osećaji između zemalja. Primeri programa kulturne razmene između Sjedinjenih Država i Sovjetskog Saveza uključuju izložbe pozorišta, muzeja i opere. Iako na površini nisu političke, kulturne razmene poput ove pomogle su ublažavanju tenzija i „humanizovale“ Zapad u očima Sovjeta koji su im bili svedoci.

George Kennan

Pored Amerikanaca koji su posetili Sovjetski Savez, oko 50.000 sovjetskih građana posetilo je Sjedinjene Države, uključujući pisce, političare, muzičare i druge umetničke ličnosti. Oleg Kalugin, bivši general KGB-a i šef operacija KGB-a u Sjedinjenim Državama, primetio je da su ti programi razmene bili „trojanski konj“, jer su „razbili“ sovjetski sistem.

Programi Nakon Hladnog Rata

Alijansa za međunarodnu obrazovnu i kulturnu razmenu (1993.) stvorena je spajanjem Međunarodne asocijacije za razmenu i Veze za međunarodnu obrazovnu razmenu. Ovim spajanjem Savez je postao centralno udruženje za programe razmene Sjedinjenih Država. Danas Savez čini 76 nevladinih organizacija. Aktivnosti Alijanse uključuju formulisanje konkretnih preporuka za podršku javnoj politici u pogledu obrazovne i kulturne razmene.

Nakon raspada Sovjetskog Saveza, ali pre napada 11. septembra, finansiranje programa razmene je drastično smanjeno. Broj razmena godišnje smanjio se sa gotovo 45 000 pojedinaca na manje od 30 000. State Department prepoznaje opšti nedostatak finansiranja, iako je potrošnja na tradicionalnu diplomatiju iznosila 25 milijardi dolara u 2002. godini, a potrošnja na obaveštajne podatke iste godine, 30 milijardi dolara, potrošnja na programe razmene iznosila je 232 miliona dolara, što je pad od 349 miliona dolara potrošenih na programe razmene u 1993.

Od 2003. godine, programi razmene pod pokroviteljstvom Vlade Sjedinjenih Država doveli su otprilike 700.000 stranaca u Sjedinjene Države. ECA ukazuje da je najmanje 200 šefova država (i sadašnjih i prethodnih) steklo obrazovanje u Sjedinjenim Državama iz jednog od ovih programa razmene. Pored toga, približno 1500 visokih ministara na sličan način je učestvovalo u takvim programima.

Programi su i dan danas zastupljeni, samo u dosta većoj meri neko što su bili sredinom XX veka.

Svake godine sve se više ljudi prijavljuje ili bude odabrano za veliku broj programa kulturne razmene.

Nadamo se da ste uspeli da pročitate nešto korisno u ovom tekstu, a kao i uvek, čujemo se na sledećem AD blogu!